Algorytm konsultacji Nowy Lek zakłada, że spotkanie wstępne ma charakter stacjonarny, natomiast interwencyjne i kontrolne może – chociaż nie musi – odbyć się zdalnie. Możliwość przeprowadzenia konsultacji w tej formule może być atrakcyjna dla pacjentów, którzy mają mniejsze możliwości przybycia na spotkanie ze względu na ograniczony czas lub dużą odległość do miejsca świadczenia. Najprawdopodobniej najczęściej wybieraną możliwością kontaktu za pomocą narzędzi teleinformatycznych będzie rozmowa telefoniczna.
Pomimo zalet takiego rozwiązania nie można zapomnieć, że farmaceutę – tak jak przy spotkaniu stacjonarnym – obowiązują zasady poufności i obowiązek przestrzegania praw pacjenta. Farmaceuta odpowiada za stworzenie odpowiednich – zgodnych z wymogami prawa – warunków do rozmowy z pacjentem i zadbanie o to, aby nikt niepowołany nie przysłuchiwał się rozmowie.
Rozpoczynając konsultację telefoniczną należy się przedstawić, można też wyjaśnić, że chodzi o umówioną rozmowę. Jednak dopóki farmaceuta nie uzyska pewności, z kim rozmawia, nie powinien podawać szczegółowych przyczyn kontaktu, ponieważ wiąże się to z ryzykiem ujawnienia wrażliwych danych o pacjencie (stosowany lek, rozpoznana choroba). Po ustaleniu, że po drugiej stronie słuchawki jest właściwa osoba, można przystąpić do zwięzłego wyjaśnienia, że telefon dotyczy kolejnego spotkania w ramach konsultacji Nowy Lek. Należy następnie potwierdzić, że pacjent nadal wyraża zgodę na konsultację. Warto też upewnić się, że ma dogodne warunki – czas, spokojne miejsce zapewniające intymność – do odbycia rozmowy.
Decydując się na telekonsultację należy zwrócić uwagę na potencjalne bariery komunikacyjne – jakość połączenia (hałas, utrata zasięgu, czynniki rozpraszające), brak możliwości oceny mowy ciała, prezentacji sposobów działania urządzeń czy przekazywania drukowanych materiałów edukacyjnych. Niektóre z wymienionych trudności można częściowo ominąć umawiając się na wideorozmowę za pomocą komunikatorów.
Aby upewnić się, że ważne informacje nie zostaną szybko zapomniane, można zachęcić pacjenta, aby sporządzał sobie notatki. Można również zaproponować przesłanie kluczowych informacji czy też potrzebnych dokumentów np. e-mailem. Komunikując się przez telefon szczególną uwagę warto przykładać do sposobu mówienia – tonu, natężenia głosu czy jego intonacji. Warto zwrócić szczególną uwagę na grupy pacjentów, które mogą mieć niepełnosprawności słuchowe, pamiętając, że w większości przypadków utrata słuchu – na przykład u seniorów – rozpoczyna się od wysokich tonów.
Kiedy rozmowa dobiega końca warto poczekać, aby to pacjent rozłączył się pierwszy. Pozwala to uniknąć pozostawienia bez odpowiedzi pytania, które u rozmówcy pojawiło się w ostatniej chwili.
Formułę spotkania oraz sposób połączenia należy dostosować do indywidualnych potrzeb i możliwości – także technologicznych – pacjenta.